16 lutego
Witajcie :)
Przed wami kolejny post rocznicowy, poświęcony jednemu z patronów roku 2021. Tym razem jest nim Tadeusz Różewicz.
Był on wybitnym polskim poetą, dramaturgiem, prozaikiem i scenarzystą, głęboko związanym z losem pokolenia wojennego, bacznym obserwatorem życia codziennego, społecznego i politycznego. Obchodzić będziemy w tym roku 100 rocznicę jego urodzin. Przyszedł na świat 9 października 1921 r. w Radomsku. Podczas II wojny światowej pracował zarobkowo, a od 1943 r. walczył w oddziałach Armii Krajowej. Po II wojnie światowej mieszkał w Krakowie, później w Gliwicach, a od 1968 r. we Wrocławiu.
Różewicz tworzył już przed wojną. W 1944 powstały „Echa leśne” uważane za właściwy debiut literacki Różewicza. Jego poezja wyraża tragizm osamotnionej jednostki, zagubionej w powojennym świecie zdominowanym przez widmo masowej śmierci, okrucieństwa, obojętności i cywilizacyjnego uniformizmu.
W 1960 r. stworzył swoje najsłynniejsze dzieło - dramat "Kartoteka". W 2000 r. otrzymał Nagrodę Literacką „Nike” za tom poetycki „Matka odchodzi” (1999). W 1968, w połowie lat 70. i na początku lat 80 XX wieku. Tadeusz Różewicz był poważnym kandydatem do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, jednak nagrodę w tamtym czasie otrzymał Czesław Miłosz. Był jednym z najczęściej tłumaczonych polskich autorów, jego książki przełożono na 49 języków.
Zmarł 24 kwietnia 2014 r. Zgodnie z wolą poety spisaną w testamencie jego prochy zostały złożone na cmentarzu przy kościele ewangelickim Naszego Zbawiciela w Karpaczu, znanym jako Świątynia Wang. Obok niego spoczywa tam również Henryk Tomaszewski, zmarły w 2001 r. założyciel i dyrektor Wrocławskiego Teatru Pantomimy; jeden z najważniejszych artystów polskiego i światowego teatru drugiej połowy XX wieku, twórca zespołowego teatru mimów.
Komentarze
Prześlij komentarz